Over De Groene Griet

Ik ben Griet. Enthousiaste zorgleerkracht in het lager onderwijs. Maar ook: amateur toneelspeelster en haakster van kneuterige wolledingetjes. Ik hou van rust en de schoonheid die de natuur ons geeft. Ik ben getrouwd met Kris en samen hebben we twee jongvolwassen zonen. In en rond ons huis lopen er ook nog heel wat dieren rond: schapen, kippen, katten en honden.  Ik verzorg regelmatig zwerfkatten voor De Snorhaar  tot ze klaar zijn voor adoptie. 
En mijn lievelingskleur? Groen, natuurlijk! 

 

Toen ik een jong kind was woonden we in een vrijstaande woning met aan de voorkant weilanden en aan de achterkant een bos. Allicht is daar mijn liefde voor de natuur ontstaan. We speelden en leefden dagelijks met de natuur. Al jong was ik vertrouwd met de geur, de geluiden, de textuur van vele zaken uit de natuur. Als vake vertelde wat de naam van een plantje was probeerde ik dat goed te onthouden.

In de lagere school (jaren '70-'80) leerden we al dat we respect moesten hebben voor de natuur en dat de mens zichzelf de das omdeed met zijn eigen vervuilingen. Daar moest dringend wat aan gebeuren en dat begrepen we allemaal.
Dat ik nu, zoveel jaren later die boodschap voor mijn leerlingen van de lagere school nog steeds moet herhalen doet me dan ook wat pijn. In die jaren heb ik diersoorten en plantensoorten zien verdwijnen. Ook al is er de laatste jaren terug een klein beetje hoop. Wat me niet zo hoopvol stemt zijn die winters die de laatste jaren nog amper winters zijn en de hittegolven en droogtes in de zomers. Dat het klimaat aan het veranderen is, is een feit!

Al zijn er sinds de jaren '70 gelukkig heel wat giftige producten verboden en heel wat milieuwetten goedgekeurd, we zijn er nog lang niet. We stevenen af op een klimaatramp en kanker is de ziekte van de tijd.
Voor mij voldoende redenen om dan tenminste toch mijn verantwoordelijkheid op te nemen waar ik kan.

 

Ik ben een mens die graag goed doet. Zorgen voor kinderen, anderen, dieren en planten doet me deugd. Ik doe het met plezier en haal er heel wat uit. 
Maar soms is trop te veel.

Iets meer dan 10 jaar geleden botste ik tegen een muur en merkte ik dat full-time werken en voor een gezin zorgen een te zware combinatie was voor mij. het huishouden was een zware last die naar mijn gevoel nooit goed was.
De burn-out was een feit.

Ik heb moeten leren ook voor mezelf te zorgen en mijn beperkingen accepteren. 
Ik ben een gevoelig mens: in de loop van de dag neem ik heel veel prikkels op zoals geluiden. En dat is er in het huidige onderwijs volop: geluid. Ik deed een carrièreswitch van titularis naar zorgleerkracht.

De kinderen groeiden op en er kwam meer tijd voor mezelf: ik ondekte hoe plezant theater spelen voor kinderen is en hoe ontspannend haken kan zijn. Zalig die zachte wol in je handen en je focussen op niet anders dan je patroon. Ik kan het alleen maar aanraden! 

Sinds een jaar of vier heb ik besloten om halftijds te gaan werken zodat ik meer voor mijn ouders kon gaan zorgen als ze me nodig hebben. Die worden ten slotte ook een dagje ouder.

Mijn passie voor ecologie was er altijd al maar nu had ik ook meer tijd om dingen uit te proberen en zelf producten te maken. Dat laatste bleek eigenlijk nog heel goed mee te vallen en helemaal niet zo tijdrovend te zijn als ik had gedacht.
Veel tips op mijn website kan je als full-time werkende moeder of vader ook gemakkelijk toepassen.

 

 

 

 

Ik en de beestjes.
Ik heb altijd graag dieren om me heen gehad. Ze zijn zinvol en nuttig of ze zorgen voor troost en ontspanning. Ja, ze vragen ook extra werk en aandacht. Daarom zijn de honden pas gekomen als ik half-time ging werken en Kris veel vaker van thuis uit begon te werken.

Ik stel onze dierenbende even aan je voor:

Sabrina en Conchitta, onze kipjes die zorgen voor eitjes en een groot stuk van de tuin onder hun hoede gekregen hebben. Sinds hun komst maaien we dat gedeelte nog slechts één maal per jaar.

Praline, Chocolat en Dame Blanche, onze Ouessantschaapjes die aan maaibeheer doen in de boomgaard. Ze zijn het ideale ras voor deze soms te natte boomgaard. In de twaalf jaar dat we ze hebben is de dierenarts nog maar drie keer langs moeten komen voor een probleem. Voor inentingen komt die natuurlijk jaarlijks!

E.T., Fidel, Woody en Falafel, de vier katten die zorgen voor gezelschap, amusement en af en toe warmte op je schoot. Bovendien staat het mooi op de vensterbank zo'n sierlijke kat die over de tuin uitkijkt.

Garip en Findus, onze driepotige honden uit het asiel in Turkije. Die zijn om geen enkele andere reden bij ons dan alleen om hun eigen geluk. Behalve wat commando's kennen voor de goede gang van zaken hoeven zij voor ons niets terug te doen. Content zijn met een zachte mand, voldoende eten en wat aaitjes is alles wat we van hen verwachten.

Soms hebben we ook nog een logé van De Snorhaar. Deze organisatie vangt zwerfkatten en kittens op bij pleeggezinnen todat ze klaar zijn voor adoptie. 
Neem gerust eens een kijkje op hun website:  www.desnorhaar.be